Misharnons

En aguest temps, de finaus d’agost e principis de seteme, comence ua des sasons mès fructifères en naishement de misharnons enes nòsti bòsqui e d’auti abitats. Tota ua eclosion naturau; totun natura vò díder açò: nèisher. Aguesti atrèn era curiositat de fòrça aimants, qu’an era escadença d’amassar-se aguesta dimenjada en ues naues jornades micologiques, organizades peth Conselh Generau e era Societat Catalana de Micologia. Mès enlà dera tardoada, enguan semble que bona, e des mès coneishudi rovelhons o ceps, tanben i brotoen en d’autes tempsades, coma es madeishi misharnons, es carreretes e es morilhes ena primauèra, aguestes damb eth sòn teishit rugós e tanplan gustós caracteristics. Coma en un divertit jòc de recerca, er aimant se solatge enes entranhes deth bòsc umit, damb conifères o planifòlis, entre es relèus deth sòn umus, qu’acuelh, de viatges de forma discrèta e d’auti viatges de forma explosiva, era singulara e variada morfologia de mores, chapèus, lames, pòres, tubs, anères e d’auti elements que formen eth conjunt des apreciadi micèlis. Eri son eth tresaur que cau trobar, mès ara fin ei er uman eth que se tròbe en miei d’un abitat que seguís eth sòn dinamisme vitau, atrauessat per huelhes, plantes, crostes, troncs, tèrra, aigua e eth mant d’ua bòira gotenta, qu’ac restaque tot de forma intima, damb eth cant estraviat de bèth audèth passant. Alavetz, semble qu’ei er uman eth que, coma escriu eth filosòf Patocka, “encara non a artenhut er equilibri naturau qu’era pròpria vida da ara rèsta d’èsters vius en assignar-les ua forma establa e invariabla d’existéncia”. Totun, era physis grèga ei aquerò que sense intervencion umana brotoe d’eth madeish e actue sus er uman e le pòt tan lèu menaçar coma regalar era patz cercada.