Absenta

Un còp ère ua prauba-prauba creatura, magra coma ua estèra, perduda e desemparada, qu’arremassèrem deth carrèr, en aquera plaçòta a on demoraue, era plaça des Beçaròles, e mos l’emportèrem tà çò de nòste, entà suenhar-la e tà que se hesse grana e bèra. Eth temps que passèc e era nòsta adoptada que venguec grana. Tan possèc, que le gessec ua sòrta de capelet ath dessús deth cap qu’ère era enveja de totes: aqueth qu’ère eth sòn senhau, er emblèma que la hège ua extravaganta as uelhs des autes. E aqueres autes, ac cau hèr a saber, vengueren geloses. Benlèu per aquerò, o non, un jorn se n’anèc de casa e ja non la vedérem mès, coma se s’auesse evaporat, honut... L’anèrem a quèrrer, cerquèrem e hodeguèrem per tot eth pòble: en passatge des Letres, en carrèr des Vocaus, en passeg deth Lenguatge, corrérem tota era avenguda der Alfabet... mès sense sòrt. La trobàuem mens: sense era non èrem pas capables de hèr totes aqueres causes que hègem abans.

A on ère? Arrés non la trobèc. Non la trobauen pas ne es gendarmes...

Raptada? Seguraments. Forçada sexuauments? Aquerò ja... Dempús de quate setmanes la trobèren despolhada, hèta un secalhèr, damb senhaus d’auer estat mautractada e sense eth sòn capèth, ath cu dera carrèra der Abecedari: prauba î francimanda!